Schotelliefde

De laatste tijd durf ik meer en meer experimenteren met eten. Ik sta nu in voor het eten (mijn vriend heeft twee kooklinkerhanden, maar hij maakt dat goed met klusjes :) ), en soms probeer ik een receptje van op het internet uit. Mijn vriend eet veel, maar hij is allesbehalve een avontuurlijke eter. Gelukkig mag ik wel verschillende aardappelbereidingen uitproberen. En dat doe ik meestal met plezier! Een aardappel kan mij altijd bekoren, maar zo nu en dan mag het al wat specialer zijn :)

Dus probeerde ik al enkele keren om aardappelen in de oven klaar te maken. En ik heb een heel leuk receptje gevonden! Een hoop aardappelen in partjes snijden, al even de oven in, daarna kerstomaatjes erbij, rode ajuin erbij, nogmaals de oven in en klaar! En daar dan gegrilde kippenstukjes bij, hmmmmm!! Heerlijk is dat! De aardappelen krijgen een lekkere smaak met die tomaatjes en de rode ajuin erbij. Nog een sausje (lees: wat ketchup) en njamnjam!

Op de foto staat alles klaar om de oven of de grill in te gaan.

Wish me luck & keep on trying!

Vooruitgang.

Druk, drukker, drukst. Zo kan ik mijn leven op dit moment beschrijven. Ik vind zelfs geen tijd of fut meer om mijn blog aan te vullen. Maar, ook al duurt het enkele weken of maanden, toch wil ik hier af en toe nog nieuwe berichten op posten. Want ik vind dat nodig. Voor mezelf, maar ook voor jullie. Zodat jullie weten dat er hoop is :)

En ja, er is hoop. Want ik heb de afgelopen periode alweer zo veel nieuwe dingen geproefd en lekker gevonden. Soms blijf ik mezelf verbazen! Het laatste dat ik heb geproefd, was iets waar ik stiekem al lang naar "uitkeek": lamsvlees. Ik heb al vaak gehoord dat lamsvlees echt heel lekker is en supermals en dat je dat toch echt wel zou moeten geproefd hebben. En ik was nieuwsgierig, oh, ik was ongelooflijk nieuwsgierig. En toen ik twee weken geleden met een groep vrienden ben gaan uiteten, kon ik eindelijk mijn kans wagen! Nee, ik heb zelf geen lams besteld, voor mij graag videe met frietjes! Maar één van die vrienden had een "Mixed Grill" besteld, met ongeveer vijf (!) stukken vlees erop. En toen hij zijn buik vol had, bleef er toch zeker geen stuk lamsvlees over. "Geef mij maar een klein stukje, ik wil wel eens proeven." BAM, dat hele stuk lamsvlees op mijn bord. Stiekem een beetje vies van het feit dat dat lamsvlees in mijn videesaus ligt, maar bon... En toen proefde ik. Met frietjes uiteraard, maar geen ketchup. En onmiddellijk, maar dan ook echt onmiddellijk goedgekeurd! Wat een heerlijk, mals, sappig, zoetig stukje vlees! Ik zou echt direct opnieuw lamsvlees bestellen.

Maar lamsvlees is niet het enige dat ik heb geproefd. Ik ben zo stilletjes aan wat meer groentjes in mijn voeding aan het toelaten. Wanneer we "noen" (lees: lekkere boerenkost, "middag") eten, bestaat dat meestal uit een stukje vlees (kalfs of varkens of kip), met daarbij wat groentjes zoals broccoli, boontjes, spruitjes of bloemkool. En dan verplicht ik mezelf om naast mijn patatjes en een klein stukje vlees, toch ook wat van de groenten op mijn bord te scheppen. Toegegeven, het is écht niet veel. Maar ik probeer. En dat vind ik al heel erg goed van mezelf.

Hoe meer ik proef en hoe meer ik (ongeveer) lust, hoe makkelijker alles lijkt te worden: familiefeestjes, personeelsfeesten, op restaurant gaan, alles wordt minder eng. Ik hoef me steeds minder zorgen te maken of er wel iets zal zijn wat ik lust. Uiteraard, die angst blijft altijd wel door mijn hoofd spoken. Zo zijn we onlangs naar een trouwfeest geweest. Ik liep natuurlijk al een week op voorhand te denken: wat zou daar te eten zijn? Wat als ik niets lust? En dan begin ik al excuusje te verzinnen: "Ik zeg gewoon dat ik al gegeten heb. Of dat ik nog geen honger heb. Of ik eet gewoon genoeg hapjes, chips en nootjes."  Maar uiteindelijk bleek het nog mee te vallen. Het was geen traditioneel eten, maar een soort van kleinere hapjes: kleine stukjes pizza, noedels, croque monsieur, kleine broodjes, mini-hamburgers, ... En laat croque monsieur nu net mijn favorietje zijn :-) Ik was gered!

Nog een leuk proeverijtje, en dit is echt al té lang geleden (foei!), was bij kerstmis. Iedereen maakte een deeltje van het menu en ik stond in voor het voorgerechtje. Na lang denken en zoeken kwam ik op het idee om soep te maken. Of beter: meerdere soepen in verschillende kleuren. Ik maakte tomatengroentesoep (zo'n ongelooflijk dikke en vullende soep), gele paprikasoep (dit was nieuw voor mij, maar ik vond het echt wel lekker!) en waterkerssoep (favorietje!).

Wish me luck & keep on trying!

Roekoe? Toch maar liever niet.

Wat kan nieuwe dingen proeven soms toch een ware teleurstelling zijn... Zeker als je al lange tijd vanalles hebt geproefd en ook (min of meer) lustte. Op zo'n moment zou je bijna denken dat je nooit meer iets nieuws wilt proberen. Maar! Daar moet je je gewoon overzetten! Neofobie overwinnen gebeurt met vallen (veel vallen) en daarna ook opstaan!

Twee weken geleden kwam mijn vriend thuis van een bezoekje aan de buurman met een zakje vol vlees. Duivenvlees! Laat me eventjes eerlijk zijn: ik haat duiven. Of beter gezegd: ik heb er enorm schrik van! Ik ben niet altijd bang geweest van duiven, hoor. Maar op een gegeven moment kwam er in me op dat (de meeste) duiven rode ogen hebben. En dat "duiven" wel erg lijkt op "duivels". Nee, ik geloof niet in duivels, maar toch! En dat vreemde duivengedrag, die rare bewegingen en vooral dat opdringerig gedoe!

En toch wilde ik wel van duivenvlees proeven. Dus zocht ik raad: eerst bij de buurman en daarna ook bij familie en vrienden. Van verschillende "bronnen" hoorde ik: eerst de duif koken (bouillon trekken) en daarna gewoon kruiden met peper en zout en bakken met boter. Dus zo maakte ik mijn duifje ook klaar.

Voor mijn vriend was het al duidelijk van het begin: duivenvlees is een soort van "wild" en het bevat botten, dus dikke "no-no" voor hem :) Maar ik, moedig als ik was, wilde zeker en vast ervan proeven! Tenminste... totdat ik het stukje duif opensneed. Ik heb namelijk nog nooit in mijn leven zo'n donker stuk vlees gezien, laat staan geproefd. En daar stond het dan voor mijn neus: donkerbruin en ik wist bovendien ook niet of het wel goed klaargemaakt was! Maar ik had me nu eenmaal voorgenomen om te proeven en dus stak ik snel een stukje van dat donkere vlees met een stukje kroket in mijn mond.

Nog nooit in mijn hele leven heb ik ooit braakneigingen gehad omdat ik iets moest eten. (Ofja, toch niet dat ik weet.) Maar nu dus wel. Ik stak dus dat stukje duif en kroket in mijn mond. Knabbel, knabbel, knabbel. Vreemde smaak.. Knabbel, knabbel, knabbel... Ohnee, dit gaat NIET goed! Dat moet nu uit mijn mond! Onmiddellijk! Het moest er al uit zijn! En ik liep héééél snel naar de keukenrol om het stukje uit te spuwen. Bah, nooit meer.

Maar eerlijk, ik zou het zeker en vast nog eens proeven als het door iemand anders is klaargemaakt ;)



Wish me luck & keep on trying!

Croque-monsieur-liefde

Sinds ik in mijn eigen huisje woon en het af en toe niet haalbaar is om "noen" (lees: een warme maaltijd) te maken, ben ik helemaal verzot op croque'jes!

Het begon eigenlijk allemaal enkele maanden geleden. Mijn vriend is fervent fan van de croque monsieurs (tosti's voor de Nederlanders onder jullie) van zijn oma. Zij maakt die klaar in een pan: boter aan beide kanten van de croque smeren, de pan in en lekker vettig laten bakken! En omdat ik tegenwoordig best wel nieuwsgierig ben naar nieuwe soorten eten, dacht ik: "Kom, we proeven er eens een stukje van!" Let wel, ik had daarvoor nog maar 1 keer een soort van croque-monsieur gegeten en dat was, misschien herinneren jullie het je nog, op een camping in de Ardèche. Tijdens onze vakantie vorig jaar dus. Maar dat was een croque-monsieur met niet alleen kaas tussen, maar ook nog eens enorm veel gesmolten kaas erbovenop! Iets te veel van het kaas-goede, dus.

Maar dus enkele maanden geleden proefde ik voor het eerst van een "echte" croque-monsieur, klaargemaakt zoals vroeger :) Die combinatie van het zoete/zoute van de smeuïge gesmolten kaas met de smaak van de hesp en de aangebakken boter op de sneden brood, die klopte gewoon. Daar nog wat ketchup bij en het plaatje was compleet. Maar na deze ene keer croque-monsieur op bomma's wijze, heb ik een hele tijd geen croque's meer gegeten. Tot we eenmaal in ons huisje woonden. Mijn vriend at wel vaker snel een croque uit het vuistje en omdat ik niet altijd boterhammen met hagelslag wilde eten, probeerde ik op een dag ook zo'n croque-monsieur. En het was lekker! Niet zo lekker als die uit de pan, jammer genoeg. De smaak van de aangebakken boter ontbrak. Maar toch lekker genoeg zodat ik echt wekelijks (en soms bijna dagelijks) croque-monsieurs durf eten :) Ik eet ze het liefst in combinatie met curryketchup. En als de kaas of de hesp langs het brood uitsteken, dan snij ik dat eigenlijk liever af. Maar voor de rest kan een croque mij absoluut bekoren!

Ik weet dat normaal gezien een croque-monsieur wordt gemaakt met wit brood of echt croque-brood, maar wij maken die meestal gewoon met het brood dat we in huis hebben: "supergrijs" brood ofwel grijs tijgerbrood. En dat is ooooook heel erg lekker!

Wish me luck & keep on trying!

Echte boerenkost!

Iedereen heeft het wel al eens gehoord: er is niets beter dan echte Vlaamse boerenkost! En eigenlijk moet ik toegeven dat ze wel gelijk hebben...

Wat versta ik dan onder "echte Vlaamse boerenkost"? Bijvoorbeeld wortelstoemp met worst! Ohja, ik, die vroeger nooit maar dan ook nooit worst zou willen eten, ik ben verlekkerd op wortelstoemp met worst. Ik heb het receptje wel een beetje aangepast naar mijn eigen wensen: geen vettige varkensworst, maar lekkere kippen- of kalkoenworst! Niet zelfgedraaid, maar wel lekker zelf gebakken :) En daarbij een lekkere zoete portie wortelstoemp! Ik had al enkele keren worst met aardappelen en daarbij worteltjes gemaakt, maar vandaag deed ik het zoals het hoort: worteltjes (gekookt in water met 3 theelepels suiker) onder de aardappelen gepureerd! Ik moet toegeven, ik dacht eerst: "Ohjee, dat zijn VEEL wortels, TE VEEL wortels..." Daar was mijn angst weer... Maar toen het eenmaal op mijn bord lag, en ik het rook, kwam het water me al in de mond. En het was echt wel heel erg lekker!

Okeeeee, dit LIJKT niet superveel te zijn, maar het zijn dan ook heel erg grote borden! 

Gisteren heb ik ook weer een andere lekkere vleessoort gemaakt & geproefd: kalfsoester. Oester? Van een kalf? Ja, dat is eigenlijk gewoon het biefstukvlees, maar dan van een kalfje. Uit de billetjes dus! (Goh, dat klinkt zo erg als ik dat hier zo schrijf...) Maar hoe dan ook, een heerlijk mals stukje vlees! Ik heb ondertussen al ontdekt dat ik vlees graag supermals eet, en als het gebakken is als een schoenlap (lees: taai, taaier, taaist!), dan kan ik echt niet van de textuur en dus ook niet van de smaak genieten. En bij de kalfsoester kan ik zeggen dat het erg mals gebakken was. Wel geen bloed meer (dat durf ik nog niet echt), maar nog superzacht! 

Maar het beste van de week, dat was toch wel mijn zelfgemaakte kalkoen met druivensaus, een receptje van de mama. HMMMM! HEEEEERLIJK! OVERHEERLIJK! Als je met één soort vlees zou willen beginnen, raad ik toch wel kalkoen aan: ongelooflijk mals en niet scherp van smaak. Daar dan nog een superzoet sausje en druifjes zonder pit, kroketjes ernaast en SMULLEN MAAR! Ik eet zelfs de druifjes mee op, in tegenstelling tot mijn vriend. Eindelijk lust ik eens iets dat hij niet lust!

Jammer genoeg dacht ik pas aan een foto toen alles al verorberd was :) Volgende keer maak ik zeker en vast een foto om hier te posten, beloofd! 

Wish me luck & keep on trying!

Eigen gerechtjes

In een eigen huisje wonen betekent ook voor je eigen kost zorgen. En dat is exact wat ik sinds twee weken heb gedaan en ik ben supertrots op mezelf. Niet alleen omdat ik elke dag gekookt heb, maar ook omdat ik bijna alles geproefd heb! Jaja, groentjes ook :)

Eerst al eventjes over mijn bakperikelen: wafels! HEEEERLIJKE wafels! En vooral: helemaal zelfgemaakt :) Jammer genoeg heb ik er geen foto's van waarmee ik kan opscheppen, maar ik kan je verzekeren: njammie!

En dan enkele van mijn zelfgemaakte menu's. "Noeneke", zoals ze wel eens durven zeggen hier. Ik heb al verschillende keren kip met gebakken patatjes gemaakt (voor mijn vriend met sla erbij), en ik ben daar grote fan van! Met een klein beetje curryketchup erbij smaakt het echt heerlijk! Vroeger at ik misschien maar een half stukje gesneden kip, maar nu kan ik al verschillende stukjes op.

 Ziet er best goed uit, niet? 

Een ander menuutje waren ook aardappelen, maar deze keer met kalkoenschnitzel. Nog nooit gegeten, laat staan klaargemaakt. Maar, op de kleine stukjes ietsje te zwart gebakken vlees, vond ik het zeer geslaagd. Kalkoenschnitzel is qua smaak ongeveer hetzelfde als gewoon kip, maar dan met een krokant korstje errond. 

Niet mijn bordje ;) Véééél te groot stuk vlees en mayo, beh!  

Ook vis heeft op onze menu gestaan. Kabeljauw is echt wel mijn favoriete vis en ik zou het elke week kunnen eten! Deze keer met puree en een lekker korstje van paneermeel van paprika en peterselie.

Bordje al bijna leeg!

En dan moest ik natuurlijk ook eens groentjes beginnen te maken. Op de boodschappenlijst stonden bloemkool en broccoli. Van de broccoli heb ik een zalig soepje gemaakt. Gewoon de broccoli gekookt in water met enkele blokjes kippenbouillon en dan mixen. Voor wie, zoals mij, niet echt groente-achtig is, is zo'n soepje de ideale oplossing. Toch de nodige groentjes binnen, zonder de textuur en de volle smaak! 

De bloemkool werd vervolgens met een melksausje klaargemaakt en opgegeten met aardappelen en kalfslapje. Ik had bijna niet gedurfd om die bloemkool te proeven, maar dan toch een hapje genomen. De smaak was even wennen, maar hoe meer ik er van at, hoe beter het begon te smaken. 

 Het lijkt misschien niet veel, maar voor mij was dit echt een gigantische stap vooruit! 

Ook nog op de menu, maar dan zonder foto: kippenworst met -rara- aardappelen! Ook best lekker. Ik wilde eerst echt niet proeven van de worst, het was me te nieuw en te spannend. Maar, uiteindelijk heb ik toch een klein stukje van de kippenworst van mijn vriend geproefd en heb ik mezelf dan ook maar een stukje genomen :)

Niet alleen middageten heb ik leren eten, maar ook iets overheerlijks: Ben & Jerry's Cookie Dough ijs. Hoewel ik nooit echt geïnteresseerd was in Ben & Jerry's, heb ik me toch eens laten overhalen om ervan te proeven en de Cookie Dough-versie vond ik heeeeerlijk! Het ijs op zich is al lekker, maar de stukjes chocolade en koekjesdeeg ertussen maken het allemaal onweerstaanbaar :)

En nog een laatste nieuwtje in mijn huisgemaakte probeersels: rode bessengelei! Helemaal zelfgemaakt met de besjes die hier in de tuin groeien. Ik moet er wel zelf nog van proeven, maar ik ben er zeker van dat het lekker zal zijn. Ik hou jullie op de hoogte!

Wish me luck & keep on trying!

Hatsjoem.

Ik denk dat er als "herstellend" voedselneofoob  niets leuker is dan verkouden zijn. Nee, ik heb het niet over het snotteren en het sniffen, maar wel over mijn smaakpapillen die blijkbaar al een weekje verlof hebben. En ik vind het heerlijk!

Ik kan veel dingen proeven, zonder dat de smaak mij tegensteekt. Zo leer ik wel wennen aan de textuur, zonder mij zorgen over andere dingen te moeten maken. Deze week heb ik bijvoorbeeld al de volgende dingen gegeten zonder moeite: gebakken aardappelen met kip en worteltjes, kroketjes met kalfsvlees en (ook weer) worteltjes, gebakken spek met aardappelen. Ik heb ook opnieuw sla geproefd, maar die smaak ligt mij echt helemaal niet. Zoals ik al eens in een eerder blogbericht heb gezegd: het is me te groen! :)


Dat is uiteraard niet het enige dat ik de afgelopen tijd heb geproefd. Ik heb al eens eerder aangehaald dat ik grote fan ben van gepaneerde kabeljauw. Ik merk het vooral aan de grootte van mijn porties. Meestal eet ik van vlees of vis of groentjes maar een minieme portie en dan heb ik eigenlijk ook snel genoeg. Ik denk dat het te maken heeft met de moeite die ik in het eten moet steken dan.. Maar goed, terwijl ik in het begin ook nooit meer vis at dan de grootte van een duim of een halve duim, begin ik steeds grotere stukjes te nemen. De laatste keer (foto) best een groot stuk naar mijn mening!

Het schooljaar zit er ook bijna op en dat betekent als leerkracht dat je naar een hoop personeelsfeestjes moet. Maar daar zie ik dus echt tegenop... Ik ben uitgenodigd op een drietal feestjes (voor- en tegelijk ook nadeel als je op verschillende departementen van verschillende scholen werkt) en ik ben al vrij zeker dat ik naar geen enkel feestje zal gaan. Bij het ene feestje is er een vast menu, en daar ben ik echt geen held in. Ik krijg nu al een benauwd gevoel als ik denk aan hoe ik het aan bod zou brengen dat ik zoveel dingen niet lust. Het tweede feestje is een BBQ, wel leuk, maar ook niet mijn meest favoriete soort maaltijd. Thuis kan ik daar wel van genieten, dan zijn er frietjes bij, wat koude spaghetti (zonder olijfolie), een beetje brood en ik kan al dan niet een vleesje nemen, zonder dat iemand mij raar zal bekijken. Het laatste feestje is gewoon een feestelijke afsluiter van het jaar, waarschijnlijk ook met hapjes en wat buffetvorm, maar ik ga liever naar mijn (nieuwe) huisje dan!

Jaja, je leest het goed, dit weekend is the big move! Ik ga samenwonen met mijn vriend in ons nieuwe huisje! Heel erg excited, vooral omdat ik dan meer kan experimenteren met eten. Ik kan dingen maken, zonder dat ik daarbij iemand anders stoor en als ik het niet lust, smijt ik het de vuilbak in :)

Over verhuizen gesproken, we zijn onlangs ook naar een housewarming geweest van vrienden en daar waren -zoals het "hoort"- ook wat hapjes. Chips, borrelnootjes, allemaal geen probleem! En toen kwamen er ook mini-pizza's. Ik hoor altijd van iedereen dat pizza's toch zo geweldig lekker zijn, dus heb ik me gewaagd aan zo'n mini-pizza, kwestie van niet te veel te moeten doorgeven aan mijn vriend als ik het niet lust ;). En eigenlijk was ik aangenaam verrast! Het was best wel lekker, zo'n minipizza. Ik vermoed dat het een "bolognaise" was, er lag een soort van tomatensaus op, met stukjes hesp en een beetje gesmolten kaas. Jammer genoeg was de tweede portie een hele andere soort, met veel te hete pepers erop. Niet zo tof voor mijn smaakpapillen.

Dat zijn zo ongeveer mijn eetavonturen de laatste paar weken. Nu moet je niet denken dat ik voor de rest alleen maar verval in mijn oude eetgewoontes, nee hoor. Mijn sandwiches hebben nu steevast wat kippenwit ertussen in plaats van alleen maar ketchup, mijn frietjes zijn altijd vergezeld van iets kip-achtigs, zelfs met mijn aardappelen probeer ik ook altijd een stukje vlees te eten!

Wish me luck & keep on trying!